HARESE

“Harese nedir, bilir misin oğlum? Arapça kökenli bir kelimedir. Bildiğin o hırs ve ihtiras gibi sözcüklerle ilişkilidir. Harese şudur evladım; “Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan haftalarca aç susuz yürüyebilir; o kadar dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır ve çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar.

Tuzlu kanın tadı dikenin tadıyla karışınca deve bunu daha lezzetli sanır. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer. Eğer engel olunmazsa, kendi kanını tüketmekten güçsüz düşer.

Bunun adı HARESEDİR.

Demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir.

Bütün Ortadoğu'nun adeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Zira, kendi kanının tadından sarhoş olmuştur.”

Yukarıdaki alıntı Livaneli, bu kavramı “Huzursuzluk” romanında yalnızca bir kelime açıklaması olarak değil, bir coğrafyanın yüzyıllardır süren acılarını anlamaya yardımcı olan bir metafor olarak kullanır. Roman; Mardinli Hüseyin ile Ezidi kızı Meleknaz’ın hikâyesi üzerinden sevdanın, acının ve inançların toplum yaşamındaki derin etkilerini anlatır. Okuru, Ortadoğu’nun karmaşık gerçekliğiyle yüzleştiren güçlü bir eserdir Huzursuzluk.

Kolay değil haftanın 3 günü yazı yazmak. Yalnızca kelam ve kalem yetmiyor; akıl, yürek ve bunların da ötesinde, içinde yaşadığımız dünyanın ağırlığını taşıyabilmek gerekiyor. Bu yüzden zaman zaman yazı limanımıza uğrayıp değerli yazarlarımızın eserlerine yer vermek istiyoruz.

Bu nedenle yazı limanımıza, yazarlarımızın kitaplarını tanıtmak amacıyla uğramak zorundayız. İşte bugün de Zülfü Livaneli’nin “Huzursuzluk” adlı eserine konuk olduk. Umarım, merak eder bu harika anlatımlı kitabı okursunuz.

İleri bir tarihte başka bir yazarımızın satırları arasında buluşmak dileğiyle...