İYİLİKLE KÖTÜLÜK BİR OLMAZ

Siyah ve beyaz ne kadar da birbirlerine iki zıt kavramlar gibi gözüküyorlar öyle değil mi? Taze ve bayat, sıcak ve soğuk, güzel ve çirkin bu kavramları çoğaltmak tabi ki mümkün. Bu zıtlıklardan mükemmelliğin doğduğunu peki hiç düşünmüş müydünüz? Kötülükten de bazen iyilik doğabilmektedir işte…

Fussilet suresi 34. Ayette iyilikle kötülük bir olmaz denilmektedir. Sen kötülüğü en güzel karşılıkla savmaya bak, o zaman göreceksin ki aranızda düşmanlık bulunan kişi sanki candan sımsıcak bir dost oluvermiş. Güzele karşılık güzellikler sunabilmek elbette insanların standart davranış kalıp yapısını oluşturmaktadır. Önemli olanın kötülük sunana da elimizde güllerle karşılık verebilmemiz değil midir?

Bunu günümüzde hangimiz yapabiliyoruz yahut hangimiz yapmaya çalışıyoruz elbette bu konu derinlemesine tartışılır. Lakin ben iyi insanların nelere maruz kalırlarsa kalsınlar, hangi haksızlığa uğrarlarsa uğrasınlar hakkıyla kötülük yapamayacaklarına inananlardanım. Kötülük kötüye, iyilik ise iyi insanlara yakışan bir süstür.

İyilik altınsa, kötülüğün her an paslanabilecek bir demir parçası olduğunun idrakinde olmalıyız. Değer yönünden de erdem yönünden de altın her daim daha kıymetli değil midir? Değerini ise mücevherin ancak kuyumcular bilir. Kıymet bilen insanlarla kıymetimizi kaybetmeden yaşayabilmenin bir yolunu hayat içerisinde bir şekilde bulmalıyız.

Felsefe tarihinde kötülük kavramı özellikle Augustinus tarafından ele alınmış ve irdelenmiştir. Kötülüğün bir şeyin eksikliğinden kaynaklandığı savını öne sürmüştür. Sevgisiz büyüyen bireylerin sevildiklerinde karşılık verdikleri öfke ve nefret duygusunun da tam da buna örnek olduğunu düşünebiliriz. Hayatları boyunca kötülüğe maruz kalmış insanların iyilik karşısında verecekleri bir tepkilerinin olmaması yahut kötülükten başka bir davranış biçimini benimsememiş olmaları tam da buna örnektir.

Öyleyse iyilik zaman içerisinde öğrenile bilinir bir kavramdır. Kötülüğün ise kötülük olduğu fark edildiği andan itibaren uzak durulması gereken bir davranış biçimidir. Çünkü kötülük kendi sahibine de zarar verir. “Keskin sirke küpüne zarar” atasözünü anımsarsanız. Bu sözle birlikte atalarımızın da ne kadar haklı öngörülerde bulunduklarına katılmış olursunuz. İçinde kötülük barındıran hiçbir şeyin, kendi dünyasında huzuru bulamayacağına da kanaat getirirsiniz.

Başka önemli bir nokta var ki buna da değinmeden geçemeyeceğim. Bazen kötülük yapılır bizlere lakin Allah merhamet eder, bu kötülüğün oluşmasına izin vermez. Bu yapılan kötülüğün nasıl da hayra dönüştüğünü gözlerimizle şahitlik ederiz. Hatta üstüne üstelik iyilikler yağmur olur yağar üstümüze. Tam burada işte Allah’ın takdiri işleyivermiş olur. İnsan kime ve neye neden kötülük yapmak istediğini o nedenle sorgulamalıdır. Kötülük yapmaktan kendini uzak tutmayı tercih etmelidir. İyi insanlara kötülük yapılmaz. İyilikle kötülük bir olmaz. Umarım bu haftaki yazımı beğenmişsinizdir. Sevgiyle kalın.