SEV BENİ!

Sevmenin sevilmenin anlamını yaşayınca anlarmış insan. Sonsuzluğa özlemle seslenir yüreğim, aşkının refâhına erdiğim günü kollar beklerim. Her gecenin sabahına erişince gözlerim, içten içe derin bir özlem duyar sevdiğim. Gönlümün her köşesinde seni barındırır öylece beklerim. Söyle sevdiğim kalbimin ses verişlerini işitir mi yüreğin? Nicedir hasretine vurgun ruhûmla denizin hoyratça sesi eşliğinde, haykırırcasına seslenir yüreğim. Sonsuza kadar sana olan sevgim. Yüreğimde beslediğim muhabbetimle sev beni, mutlulukla nihayete eren yarınlarım için sev beni! Derin duygularla kalbimi kalbine mühürledim. Sabah ezanı okunurken şühedâlarla duâlarla seslenir kalbim der ki:

GÖNÜL

Bir satırda bana yazsana gönül

Bir kelâm da senin kaleminden duyayım

Gönlüm pâre pâre yok mu buna biçâre

Gönül sana mehpâre aşkına divâne

Aşkını virân eyledim

Gönlüme divân eyledim

Yârim gelsin diye

Mevlâma duâ eyledim...

Sena Alboğa

Yüreğim bin bir hece özlemler birikti haylice, kederin gölgesinde yaşayan benliğimi sevdânın kollarına öylece bırakıverdim. Meğer ne çok güzelmiş bu denli duyguları yaşamak. Artık sana duyduğum aşkın esiriyim. Zaman ardıma pervâne şimdi, gönlüme divâne, aşkına vîrane hadi sevdâ rüzgârı es benim yüreğime... Yalnızlık makâmını terk-i diyâr eyledim. Gönlümün kapılarını sonsuza kadar sana açtım sevgilim. Bilmem ki ne vakit sesimi işitir yüreğin, muhabbetinle filizlenerek boy vermektir niyetim. Her an seni düşünür her an seni anarım. Belki bir şiirin mısralarında yahut şarkı sözlerinde her nefes alışımda seni arar gözlerim. Kalbimi götürdüğün yere beni de götür.

Efsûnlu bakışların mest ederken kalbimi bir ömür sevginle tut elimden sevgilim. Sûretimi tebessümle dolduran sensin. Gök gürlüyor senin sevginle, âşina kalbim senin hasretinle ıslanıyor. Sonsuzluğa erişince bitecek sana olan özlemim. Yüreğim binbir hece seni bekliyor öylece. Sana hasret yüreğim yokluğun benim gurbetim gel sevdiğim murâda erelim.