MANEVÎYAT İKLİMİ

Gönül ister ki her insan manevîyatı doruklarına kadar yaşasın, lâkin her insan manevîyatı bu denli yaşayamıyor. Allah katında bize sunulan en güzel nimetlerden bir tanesidir manevîyat. Öyle güzel bir duygudur ki rûhumuzda iklim sonbaharken yazı yaşar, kurak topraklarda gezinen rûhumuz, bir anda yemyeşil cennet bahçesi gibi bir hâl alır. Yüzümüzde tebessüm gönlümüzde derin izler bırakır. Hislerimize tercüman olur yaşadığımız her şey. Hani anlatılmaz yaşanır deriz ya tamda böyle bir şey manevîyatı yaşamak. Gölgesi bile yeter ilâhi aşk ile dolan gönülleri duymaya emsâli yoktur bu sevdânın. Kalben ve rûhen sûretimizden akan yaşlar seslenir, bazense mutluluk diyârında gezer gibi boy verir gözlerimiz. Alnımızı secdeye koyduğumuz vakitlerde daha çok bu duyguyu yaşarız.

Kalbimize nurlar yağar eşi benzeri yoktur bu duygu akımının. Yüreğimizde nice kandiller yanar. Manevîyat ruhumuzu besleyen ve hiç solmayan bir çiçek gibidir. Kalbimizin en derin hazinesidir. Birkaç gün önce bu duyguyu yaşadığımda anladım nasıl güzel bir his ve lezzet ve şu satırları yazdım ardı sıra. “Sevginin, sevilmenin, muhabbetin feyzini alarak manevîyatı tüm hücrelerimde, hissettim bu gece. Sûretim tebessümle mutluluk dergâhında boy verdi. Gözlerim gökyüzüne kadar uzanıp filizlendi. Bu ne güzel lütuftur yâ Rabb’im sanki gökyüzünden kalbime nûrlar yağdırıp, ses verdi Rabb’im. Bu tadı, bu kokuyu, lezzeti hiçbir yerden almadım. Yüzüme rahmet iklimi esiyor ve sanki rûhuma Rabbimin hikmeti sağanak sağanak yağıyor. Gözlerim konuşuyor kalbimden, ses tellerimden, tüm hücrelerim haykırıyor, Rabbimin hediyesini. Manevîyatın güzelliği yansıyor rûhuma ve bedenime. Allah’ım ne güzel nimetler bahşediyor bana. Rabbim sana sonsuz şükürler olsun sonsuz hamd-u Senâlar olsun.” Diyerek ses verdim yüreğimden kendime ve dedim ki:

Ey kalbi fecr ile dolan insan

Ey kalbi ilâhi aşkla mutmâin olan insan

Yüzünü her gün manevîyat tebessümü ile yıka

Her iklime kırmızı gül kokuları saç

Sen Allah’ın lütfuna mazhâr ol ki

Her dostuna örnek ve ilâhi aşkın tecellisini ilham edesin.

Sena Alboğa

Bu sesleniş kendime de nasihatti tabii. Rabbimin rahmetinin tecellisini hikmetini yaşamak her kula nâsip olmaz! Şimdi ben de yaşayarak kendime söylemiş olduğum her şeyi yerine getirmek için yola koyuldum. Artık Allah'ın aşkıyla tüm sevdiklerime daha çok örnek olmalıyım. Allah yüreği manevîyata hasret kalmış, susamış gönüllere öyle güzel şeyler bahşediyor ki, insan çoğu zaman şaşa kalıyor. Rûhumuz sevdâya Allah’ın aşkına açken daha çok ona yönelmeli ilâhi aşkı doruklarına kadar yaşamalıyız. Öyle bir yolda ilerlemeliyiz ki, Rabbimin lütfettiği manevî hazza erişebilelim. İlimi irfânı daha çok arttırarak başlayabiliriz. İmâm-ı Şâfii Hz. dediği gibi: “İlmiyle Allah’a itaat eden, ibadetinin manevî zevkine erer.”