Peki Ben Kime Güveneyim?

Güveni rastgele dağıtmak ne kadar doğru? Güven ben gerçekten tek kullanımlık mı, yoksa bizdeki sonsuz sınırsız bir kaynak mı? Seanslarda da çok sık sorulan sorulardan biridir. Kalbi kırılmış, psikolojik olarak saldırıya uğradığını düşünen amiyane bir tabir ama kazık yediğini düşünen, birçok danışanım bana şunu sorar; iyi de biz kime güveneceğiz? İyi de peki güvenerek hata mı ettim? Ya da neye göre güveneceğim, güvenip güvenmeyeceğimi nereden anlayacağım? Peki bir kere güvendim güvenim sarsıldı, bundan sonra ne yapacağım? Bu kişiye bir daha güvenebilecek miyim? Bu tür soruları o kadar sık duyuyorum ve o kadar çok hayatın içinde, hayatın gerçekliğinin bir parçası ki bugün bunu konuşalım istedim.

Şimdi güvensizliğin naturasına baktığımızda gerçekten Güven kırıldığında tekrar yerine koyması zor bir duygu bunu kabul ediyoruz, peki tekrar yerine koyması zor ama imkansız mı? Hayır. İmkansız değil. Böyle durumlarda önce o kişiye bir daha güvenmek isteyip istemediğinize bakın. Evet gerçekten. Yani o zaten önce bir içsel itilimle güvenmeniz gerekip gerekmediği, güvenmeyi isteyip istemediğinizi zaten içsel bir duygusal itilimle anlayacaksınız. Ondan sonra eğer evet ben bir daha bir şans vermek istiyorum, güvenmek istiyorum kararı çıkarsa sizden önce artık kontrolsüz değil daha kontrollü daha yavaş yavaş kendinizi karşı tarafa teslim etmek ve açmak çok faydalı bir yöntem olacaktır. Bunu yaptıkça yani kendinizi kontrollü bıraktıkça, artık daha önceki yaşadığınız olumsuz, tatsız, güvensiz deneyim de geride kalacak ve o kişiyle aranızdaki güven ilişkisini, güven iletişiminin bağlarını tekrar yavaş yavaş sıkılaştıracak ve oluşturacaktır.

Bir insana güvenmenin sınırı, sayısı var mı derseniz bana göre yok. Yani o kişiyle ilişkinizi ne kadar onarmak istediğinizi, o kişinin bu güveninizi sarsmasının tabii ki hangi şartlarda, hangi durumlarda nasıl oluştuğuyla da alakalı olarak yani orada bir art niyet var mı, iflah olmaz tavır var mı, suistimal var mı ona da bakacaksınız tabi ki. Bu bütün sorduğum sorularda eğer cevabınız hayır çıkarsa bence bana sorarsanız karşı tarafta bir yaşamsal beceri sıkıntısı ya da gerçekten iletişimde başarısızlık oluşmuştur ve bu da kişinin kim olduğuyla alakalı yaşadıklarınız ve birikiminizle alakalı olarak tekrar bir şans vermeye değebilir.

Önce tanımalı mıyım önce güvenmeli miyim? Tabi ki tanımadığımız kişiye güvenemeyiz. Ama tanımıyoruz diye de çok şüpheci sanki o kişiden her an her şeyi bekleyebiliriz, o kişi bize her an her türlü zarar verebilirmiş gibi çok şüpheci, çok paranoyak ilişkilere yaklaşmak da çok sağlıklı olmayacaktır. Yani bunun ikisinin bir ortasını bulmak oldukça kolay. Nasıl kolay? Tanımadığınız kişiyi önce gözlemleyerek, yavaş yavaş tanımaya çalışarak, tabii ki o kişiyi hiçbir zaman tam olarak tanıyamayız, hiç kimse hiç kimseyi tam olarak tanıyamaz, bu anlamda söyledim bunu, o yüzden olabildiğince gözlemleyip yavaş yavaş kontrollü güven gösterirsek zarar görme ihtimalimiz de oldukça azalacaktır.

Eğer benim güvenim sürekli sarsıyorlar diyorsanız siz de bir problem vardır. Evet problem sizdedir. Yanlış kişilere güveniyorsunuzdur, kontrolsüz güveniyorsunuzdur, kendisi çok kontrolsüz açıp alan ihlali yapmalarına izin veriyorsunuzdur, sebebi budur. Herkes mi güven sarsar? Eğer herkes gerçekten güveninizi sarsıyorsa o herkesi yanlış seçmişsinizdir. Konu bu kadar net ve basittir. Arkadaşlıklarınızı, dostluklarınızı o kadar duygusal değil biraz da zihinsel, zihin odaklı, mantık odaklı korteks'ten düşünerek seçerseniz zarar görme ihtimaliniz yine azalacaktır.

Son olarak şunu söylemek istiyorum güven konusunda kurban diye bir şey yoktur. Güven konusunda dikkatsiz alanı açık tutan, kendine herkese kontrolsüzce açan insan vardır. Güvenilebilir ilişkiler kurmanız dileğiyle, sevgilerimle...