Hikayeni Sev

Hikayeni sevmek çok önemli. Çünkü kişi başkalarının hikayelerini görmekten, gözlemlemekten, kendi hikayesinin farkına varamadan ölüyor. Çoğu zaman kendisinin bir hikayesi olduğunun bile farkında olmuyor. Değil ki hikayesinin ne olduğunu anlasın. Hikayemizi önce fark etmek, bizim bir öykümüzün olduğunu, biricik olduğunu, bize has bize özel, bizim kader planımızda, bizim sınavlarımızla, bize özel tasarlanmış, benzeri, emsali olmayan bir hikayemiz olduğunu bilmek lazım önce. Ve bu hikayeyi hafife almamak lazım aslında.

Sadece kaderden bahsetmiyorum. Özgür irademizle aldığımız kararlarla oluşturduğumuz giriş- gelişme-sonucu nispeten, bir yere kadar belirleyebildiğimiz tabii, kaderimizi şekillendirdiğimiz, öykümüze yeni kahramanlar sokup çıkartabildiğimiz, bunun da bizim özgür irademize bağlı kaldığı bir hikayemiz var bizim. Biz bir öykü ile dünyaya geliyoruz. Kendi öyküsüne bakmayanlar, kendi öyküsünün farkında olmayanlar, kendi öyküsünü benimsemeyen, kabullenmeyenler, sevmeyenler, kendi öyküsünde başarı notları, başarı hikayeleri de yazamıyor.

Çünkü çok doğaçlama, çok gelişine yaşıyor hayatı ve gözü sürekli başkalarının hikayelerinde. Başkalarının masallarında, başkaları hayatına kimleri aldı kimleri çıkardı sürekli onları kontrol ediyor. Sürekli onlara bakıyor. Bunu kah hasetle yapıyor, kah imrenerek yapıyor, kah isyanla yapıyor, kah doyumsuzlukla yapıyor ama önce kendi hikayenize bakıp, önce kendi öykümüzün farkına varıp, önce kendi öykümüzün neden böyle yaşadığımızı, niye yaşadığımızı anlayıp, anlamaya çalışıp, ondan sonra başkalarının öykülerine bakmak lazım.

Bana sorarsanız başkalarının öykülerinde bir şey yok. Ben burada başkaları derken çok sevdiğiniz; anneniz, babanız, çocuklarınız, eşiniz ondan bahsediyorum. Onun haricindeki insanlar zaten bizi ilgilendiren bir kategoride değil. Herkes kendi hayatından sorumlu. Hayat o kadar uzun değil başkaları adına düşünecek, başkaları adına planlar yapacak, başkaları adına yorumlar yapacak, kafa patlatacak, çene yoracak kadar uzun değil hayat. Hayat tüm enerjimizi kendimize daha iyi versiyonumuza, en iyi versiyonumuza ulaşmak için çabalamak için yeterince uzun. Sadece bunun için.

Öykünüzü sevin, öykünüzü tanıyın, kendi öykünüzü, kendi hikayenizi tanımazsanız kendi başarı hikayelerinizi de bunun içine ekleyemezsiniz. Sadece fotosentez yaparsınız. Bunu düşünmeye değer. Sevgilerimle.